به طور کلی، سرفصلهای تامین کالا عبارتند از:
۱. برنامهریزی تامین:
– تحلیل نیازها: شناسایی نیازهای کالا و خدمات مورد نیاز بر اساس تولید، فروش و نیازهای مشتریان.
– برنامهریزی تقاضا: پیشبینی تقاضا برای تامین مواد و کالاها در طول زمان.
– تعیین استراتژی تامین: تعیین رویکردها و استراتژیهای مورد استفاده برای تامین کالاها، از جمله تامین محلی یا بینالمللی، تولید داخلی یا خارجی و مدیریت ریسکها.
۲. تأمین و تهیه:
– جستجوی تأمینکنندگان: پیدا کردن و بررسی تأمینکنندگان ممکن برای تامین کالاها و خدمات.
– ارزیابی تأمینکنندگان: ارزیابی قابلیتها، کیفیت، عملکرد و پایداری تأمینکنندگان به منظور انتخاب بهترینها.
– قراردادنامه: برقراری قرارداد با تأمینکنندگان شامل شرایط تامین، قیمتگذاری، مسئولیتها و شرایط پرداخت.
۳. مدیریت ریسک تأمین:
– شناسایی ریسکها: شناسایی و تحلیل ریسکهای مرتبط با تأمین کالاها مانند ریسکهای قیمت، کیفیت، تأخیر تحویل و تغییرات قوانین.
– طراحی طرحهای مدیریت ریسک: توسعه راهکارها و طرحهای برای کاهش و مدیریت ریسکهای شناسایی شده.
– مدیریت بحران: طراحی طرحها و فرآیندهای برای مدیریت بحرانهای احتمالی که ممکن است تأثیری بر تامین کالاها داشته باشد.
۴. مدیریت زنجیره تأمین:
– سفارشدهی و تولید: برنامهریزی و مدیریت سفارشها، تولید و تامین کالاها.
– حمل و نقل: برنامهریزی و مدیریت حمل و نقل کالاها از مبدأ تا مقصد نهایی.
– انبارداری و موجودی: مدیریت موجودی کالاها در انبار و کنترل سطوح موجودی به منظور جلوگیری از کمبود یا تراکم زیاد موجودی.
۵. ارزیابی و انتخاب تأمینکنندگان:
– ارزیابی کیفیو عملکرد: بررسی و ارزیابی کیفیت و عملکرد تأمینکنندگان بر اساس استانداردهای مشخص و نیازهای سازمان.
– انتخاب تأمینکنندگان: انتخاب بهترین تأمینکنندگان بر اساس ارزیابیها، قیمت، قابلیت تأمین و سایر عوامل مهم.
۶. مدیریت رابطه با تأمینکنندگان:
– برقراری ارتباطات: برقراری و حفظ ارتباطات موثر با تأمینکنندگان، از جمله جلسات مکتوب و ملاقاتهای مستمر.
– مذاکره قراردادها: مذاکره شرایط قراردادها با تأمینکنندگان شامل قیمت، مدت زمان تامین، شرایط پرداخت و قوانین مربوطه.
– حل اختلافات: مدیریت و حل اختلافات و مشکلات با تأمینکنندگان به صورت قراردادی یا در حین همکاری.
۷. بهینهسازی هزینهها و عملکرد:
– بهبود فرآیندها: شناسایی و بهبود فرآیندهای تامین کالاها به منظور بهبود کارایی و کاهش هزینهها.
– بهینهسازی هزینهها: کاهش هزینههای مرتبط با تامین کالاها از طریق مذاکره قراردادها، بهبود فرآیندها و استفاده از فناوریهای جدید.
– بهبود عملکرد: ارزیابی و بهبود عملکرد تامین کالاها از جمله تحویل به موقع، کیفیت مطلوب و پشتیبانی مطلوب.
۸. نظارت و ارزیابی عملکرد تأمینکنندگان:
– نظارت بر عملکرد: پایش و نظارت بر عملکرد تأمینکنندگان و بررسی روند تحویل کالاها و خدمات.
– ارزیابی کیفیت و عملکرد: ارزیابی منظم کیفیت و عملکرد تأمینکنندگان بر اساس شاخصهای تعیین شده.
– مدیریت ریسکهای مرتبط با تأمینکنندگان: شناسایی و مدیریت ریسکهای مرتبط با عملکرد و پایداری تأمینکنندگان.
این سرفصلها یک مرجع کلی هستند و بسته به نوع و ماهیت کسب و کار، میتوانند متغیر باشند.
بدون دیدگاه